Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Νάνος Βαγγέλης εκπρόσωπος της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
στο Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας


Στις 27 Οκτώβρη κυκλοφόρησε σε τοπική εφημερίδα της Πρέβεζας μια καταγγελία του Σωματείου Εργαζομένων ΚΤΕΛ ν. Πρέβεζας και Οδηγών Φορτηγών Αυτοκινήτων, η οποία στοχοποιεί το άτομο μου χαρακτηρίζοντας με «εργοδοτικό» κτλ.

Λόγω του απαράδεκτου περιεχομένου σας θα κάνω τις παρακάτω επισημάνσεις. Όχι τόσο επειδή κατασυκοφαντεί εμένα προσωπικά, αλλά επειδή το ζήτημα είναι σοβαρό και δείχνει την κατάντια εκείνων των Διοικήσεων των σωματείων που έχουν ξεκόψει τη δράση τους από τα συμφέροντα των εργαζομένων λειτουργώντας μάλιστα σε βάρος τους.

Η καταγγελία αναφέρει «στις 21 Οκτώβρη 2009 ο εκπρόσωπος της Εργατικής Τάξης, μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας ο Νάνος Ευάγγελος, με τους εργοδότες και μετόχους του ΚΤΕΛ Ν. Πρέβεζας Α.Ε. προσπαθούν να βρουν νομικά ερείσματα για να ακυρώσουν τις εκλογές για εφορευτική Επιτροπή του Σωματείου Εργαζομένων ΚΤΕΛ Ν. Πρέβεζας Α.Ε. και οδηγών Φορτηγών».

Πρώτα απ΄ όλα δεν είμαι εκπρόσωπος της Εργατικής τάξης- σιγά μην είμαι και θεούλης!- Η τελευταία το μόνο που δεν χρειάζεται είναι «εκπροσώπους»!

Δεύτερον, πως είναι δυνατόν να προσπαθήσω να ακυρώσω κάτι χωρίς καν να συμμετέχω και να παρεβρίσκομαι, εκτός φυσικά και μπορώ να είμαι σε πολλά μέρη ταυτόχρονα (!) ή εκτός και ο συντάξας την καταγγελία διαθέτει μαγικές ικανότητες και διαβάζει τις σκέψεις μου. Αυτά όμως είναι μεταφυσικά ζητήματα με τα οποία δεν σκοπεύω να ασχοληθώ.

2) Πώς πρέπει να χαρακτηρίσουν οι εργαζόμενοι τη Διοίκηση του Σωματείου σας:

- που στην Γενική σας Συνέλευση πριν τις εκλογές του Σωματείου δεν έκανε προγραμματικό και οικονομικό απολογισμό αφήνοντας σε πλήρη σκοτάδι τους συναδέλφους για τα πεπραγμένα σας;

-που αποφάσισατε αρχικά να κατατεθούν οι υποψηφιότητες 16 με 19 Οκτώβρη ενώ δεν είχατε εκλέξει εφορευτική επιτροπή!!!(το επανεκτιμήσατε και το αλλάξατε τελευταία στιγμή έχοντας βέβαια εξασφαλίσει τη μη εκλογική κάθοδο άλλου ψηφοδελτίου)

-που κουβαλήσατε εργαζόμενο ο οποίος είχε ψηφίσει πρόσφατα σε άλλο σωματείο να ψηφίσει και στο δικό σας σωματείο για εφορευτική επιτροπή; Ελπίζω να μην έχει γίνει το ίδιο κατά την διενέργεια των εκλογών για ανάδειξη οργάνων, με άλλους εργαζόμενους.

3) Πώς χαρακτηρίζεται η στάση της προηγούμενης διοίκησης του σωματείου, η οποία όταν απολύθηκε ο συνάδελφος Σ. Γ. από τον Προμηθευτικό Συνεταιρισμό του ΚΤΕΛ, έκανε πλάτη στην εργοδοσία και με απείλησε ότι θα με πάει στον εισαγγελέα όταν κατήγγειλα την εργοδοσία για την παράνομη απόλυση και τη διοίκηση του σωματείου για την ένοχη και κατάπτυστη σιωπή της;

4) Πώς χαρακτηρίζεται η Διοίκηση του Σωματείου σας όταν σφυρίζει αδιάφορα και κάνει γαργάρα την πρόσφατη εισήγηση της Διοίκησης του ΚΤΕΛ, να πάρει τα εκδοτήρια με προμήθεια, συγγενικό πρόσωπο του προέδρου-εργοδότη του ΚΤΕΛ με άμεσο αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να χαθούν θέσεις εργασίας;

5) Διαγράψατε εργαζόμενους από το Σωματείο σας οι οποίοι διώκονται από την εργοδοσία. Πώς η Διοίκηση του Σωματείου σας θα τους προασπίσει απέναντι στη Διοίκηση του ΚΤΕΛ; Ή μήπως αφήνοντας τους έρμαια απέναντι στην εργοδοτική επίθεση που δέχονται έχετε επιλέξει με ποιους είστε;

6) Γιατί ήταν παρόν στη Γενική σας Συνέλευση, με τη συναίνεση σας, ο προϊστάμενος κίνησης- μέτοχος του ΚΤΕΛ- γιός μέλους της Δοίκησης; (Παρουσιάστηκε βέβαια και κατά την ημέρα των εκλογών για να σας στηρίξει «ηθικά»)

7) Γιατί όλα αυτά τα χρόνια όσοι ξαναεκλεγήκατε και ελέγχατε το Σωματείο δεν διαγράψατε όσους εργαζόμενους (με συμβάσεις ΙΚΑ) έχουν και μετοχές στο ΚΤΕΛ, οι οποίοι, όμως, μέχρι τώρα ψήφιζαν μια χαρά στις εκλογικές διαδικασίες στου Σωματείου και το θυμηθήκατε(χωρίς αλλαγή καταστατικού) τώρα, που κάποιοι εργαζόμενοι τόλμησαν να πάνε κόντρα στην πλειοψηφία της Διοίκησης του ΚΤΕΛ και νιώθατε ότι οι καρέκλες σας τρίζαν επικίνδυνα;

8) Για το αν είμαι «προστάτης της εργοδοσίας», να πάτε να τα πείτε στους άνεργους οδηγούς που βλέπουν συνταξιούχο αστυνομικό να οδηγεί κανονικά λεωφορείο του ΚΤΕΛ με τη δική σας συναίνεση.

Δέκα χρόνια δρω στο συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης μας και μάλλον σας ανάγκασα να βγείτε από την ναφθαλίνη σας και να βγάλετε δημόσια ανακοίνωση του σωματείου έστω και εναντίον μου. Οι κακές γλώσσες λένε ότι μάλλον είναι και η πρώτη ανακοίνωση(όλα αυτά τα χρόνια) που δημοσιοποιείτε!

Επειδή η πόλη είναι μικρή και είμαστε όλοι γνωστοί, η ανάγκη που ένιωσα να γράψω τα παραπάνω δεν είναι επειδή φοβήθηκα τη λάσπη σας.

Είναι επειδή ανήκω και εγώ στο κομμάτι εκείνο των πολλών συνεδελφισσών και συναδέλφων που αγανακτούμε με το καθημερινό μας ξεζούμισμα και αισθανόμαστε αηδία για όλους αυτούς τους γραφειοκράτες που βοηθάνε σε αυτό το έργο.

Πιστεύω πως αυτός ο κόσμος ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε αυτούς που τον φτιάχνουν, τους εργαζόμενους. Σε αυτούς ανήκει και με τη δική τους δράση, με τους δικούς τους αγώνες θα επιβάλλουν τη δημοκρατία στα σωματεία. Παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους θα μπορέσουν και να κατακτήσουν το πλούτο που τους ανήκει!

Το ότι η ανακοίνωσή σας δεν στρέφεται στο πρόσωπό μου, αλλά ενάντια σε όλους όσους αντιστέκονται και ενοχλούν με τη συνδικαλιστική τους δράση, φαίνεται περίτρανα από τον τίτλο που της δώσατε «Προς Ανταρσία» (επειδή συμμετείχα στο ψηφοδέλτιο «ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.» στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές). Ο τίτλος σας πρόδωσε(ίσως και το συντάκτη), καθώς το μέλημά σας είναι να κατασυκοφαντήσετε όχι μόνο όσους στηρίζουν το δικό μας εγχείρημα αλλά όλους όσους θα επιχειρήσουν να αμφισβητήσουν και πολύ περισσότερο θα προσπαθήσουν να θέσουν τέρμα στο νταβατζιλίκι των σωματείων που απογοητεύει τους εργαζόμενους, τους διασπά και τους καταδικάζει στην ανέχεια και τη μιζέρια.

Ελπίζω στο δικαστήριο που θα πραγματοποιηθεί σύντομα για την επαναπρόσληψη του συναδέλφου Σ. Γ. να είστε παρόν και να τον στηρίξετε. Ελπίζω στα επόμενα αντεργατικά μέτρα που θα ανακοινωθούν να καταγγείλετε κυβέρνηση και εργοδοσία με το ίδιο ύφος με το οποίο καταγγέλλετε και μένα! Επίσης ελπίζω ότι στην επόμενη απεργία θα δώσετε τη μάχη με την ίδια ορμή με την οποία αντιμετωπίζετε και εμένα.

Τέλος σας αφιερώνω τη φράση από ένα άκυρο ψηφοδέλτιο που βρέθηκε στις εκλογές που τελικά κάνατε (συγγνώμη που το κάνω χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου που το έγραψε αλλά δεν τον ξέρω για να τον ρωτήσω). Έγραφε: «Τα σωματεία υπερασπίζονται τους εργαζόμενους και όχι τους εργοδότες». Σας καλώ να αναρωτηθείτε σε ποιον απευθύνετε, σε εμένα ή σε εσάς που ήσασταν και το μοναδικό ψηφοδέλτιο, αφού καταφέρατε να μην υπάρχει άλλη επιλογή;

«Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει»!

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

25 χρόνια τώρα «δίνουν» τα στρατόπεδα στο λαό της Πρέβεζας.

Οι χώροι των πρώην στρατοπέδων που βρίσκονται μέσα στην πόλη μας βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης εγκατάλειψης.

Η εικόνα επαναλαμβάνεται σε πάρα πολλές πόλεις της χώρας. Το μόνο που αλλάζει είναι τα ονόματα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια όπου μπόρεσαν «αξιοποίησαν» τους χώρους αυτούς, ενώ όπου δεν κατάφεραν να τους μετατρέψουν σε αντικείμενα οικονομικής εκμετάλλευσης, αδιαφόρησαν πλήρως και η αξιοποίησή τους για τις ανάγκες των πολιτών δεν αποτέλεσε προτεραιότητα για κανέναν.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ακόμη φαινόμενο απαξίωσης του δικαιώματος μας σε μια ζωή με αξιοπρεπείς συνθήκες! Αν είχαν βρει τρόπο να προχωρήσουν σε ιδιωτική εκμετάλλευση θα είχαν ήδη προχωρήσει!

Πρεβεζάνες, Πρεβεζάνοι,

25 χρόνια τώρα μας δουλεύουν. Την ώρα που καλούμαστε να βάζουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για το παραμικρό λεπτό του ελεύθερου χρόνου μας, την ώρα που τα παιδιά ψάχνουν χώρους για να παίξουν και η νεολαία χώρο για να εκφραστεί, αναζητούν το συμβιβασμό μας με τη διαρκή υποβάθμιση της καθημερινής μας ζωής.

Οι συνεχείς καθυστερήσεις στη παράδοση των στρατοπέδων δημιουργεί προϋποθέσεις για να παραδώσουν τους χώρους αυτούς βορά στη περίφημη ιδιωτική πρωτοβουλία. Άλλωστε ο ίδιος ο στρατός είχε φτιάξει επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Ανώνυμη Εταιρεία για τη διαχείρισή τους. Αυτό αποτελεί σενάριο που βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού όσων διαχειρίζονται τα στρατόπεδα τα τελευταία χρόνια αλλά δεν προχωρά γιατί γνωρίζουν τις διαθέσεις αντίστασης του πρεβεζάνικου λαού, παρά τη λογική του πάρε-δώσε που αποτελεί τη «διαπραγματευτική» γραμμή όλων των δημοτικών αρχών τα τελευταία χρόνια.

Στην πόλη τα στρατόπεδα είναι ανενεργά ενώ ένα λειτουργεί σαν αποθήκη καυσίμων εγκυμονώντας τεράστιους κινδύνους για τη ζωή των κατοίκων. Θεωρούμε τα στρατόπεδα περιουσία του λαού της πόλης, ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ και απαιτούμε την άμεση και χωρίς ανταλλάγματα παραχώρησή τους στο Δήμο.

Δεν θέλουμε να οικοπεδοποιηθούν, δεν θέλουμε να προστεθεί άλλο τσιμέντο. Να γίνουν χώροι αθλητισμού και πολιτιστικής δημιουργίας, χωρίς ιδιωτικά συμφέροντα, με πλήρη κρατική χρηματοδότηση.

Να μετατραπούν σε χώρους πράσινου που θα ανήκουν στους κατοίκους της Πρέβεζας και όλο το λαό, που η συντήρησή θα γίνεται από το Δήμο με μόνιμο προσωπικό μακριά από λογικές ανάθεσης σε εργολάβους προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα ντόπια συμφέροντα κερδοφορίας και μίζας σε βάρος των αναγκών των κατοίκων.

Πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, με τη δημιουργία επιτροπών αγώνα πολιτών για τη διεκδίκηση των στρατοπέδων. Τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα κερδίζονται με αγώνες.

Οι πρωτοβουλίες πολιτών ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, αποτελούν ένα θετικό δείγμα της δράσης στο χώρο της γειτονιάς. Ας μην ξεχνάμε ότι όποιες κεραίες τελικά απομακρύνθηκαν αυτό έγινε μόνο με την συνεχή πίεση και την κινητοποίηση των ίδιων των κατοίκων. Αυτή η πρακτική είναι που πρέπει να συνεχιστεί από την πλευρά μας. Διαφορετικά ζητήματα όπως αυτό της παραχώρησης των στρατοπέδων θα γίνεται θέμα προς εκμετάλλευση σε προεκλογικές –και όχι μόνο- περιόδους, ευκαιρία για να «ευλογήσουν τα γένια τους» οι τοπικοί άρχοντες και να αυτοεγκωμιάσουν τις «παρεμβάσεις» και τους «αγώνες» τους, ενώ στην πραγματικότητα θα μας μένει η εγκατάλειψη, η ασχήμια, άντε και η μετατροπή των στρατοπέδων σε χώρους στάθμευσης!

ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ. ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΩΡΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΥ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

ΕΞΩ ΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ- ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΕ ΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ- ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ!

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ


Η δημοτική κίνηση

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Λιγότερη Αστυνομία, Περισσότερους εκπαιδευτικούς


Αναδημοσίευση από Εργατική Αλληλεγγύη, Φύλλο:888

Πριν ακόμα παρουσιάσουν τις «προγραμματικές δηλώσεις» τους στη βουλή, τα μέλη της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ άρχισαν να δίνουν τα πρώτα δείγματα γραφής για τους χειρισμούς τους απέναντι στον κόσμο που απαιτεί τη δικαίωση των αγώνων του.

Απέναντι στους λιμενεργάτες που ζητούν να γυρίσει ο Πειραιάς στο δημόσιο, πιέσεις να σπάσει η απεργία. Απέναντι στους διαδηλωτές που καταγγέλλουν το ρατσισμό της αστυνομίας, νέες «σκούπες» της ΕΛΑΣ. Απέναντι στη νεολαία που διεκδικεί δημόσια και δωρεάν Παιδεία, η νέα υπουργός επιχείρησε να κόψει την ενισχυτική διδασκαλία.

Γίνεται καθημερινά καθαρό ότι αυτές οι διεκδικήσεις δεν θα κριθούν μέσα στη βουλή, αλλά στους δρόμους, εκεί που το μαζικό κίνημα έχει τη δύναμη να αναγκάζει υπουργούς και κυβερνήσεις να υποκλίνονται ή να φεύγουν.

Ίσως το πιο προκλητικό δείγμα γραφής έρχεται από το νέο υπουργείο με την υποκριτική ονομασία «Προστασίας του Πολίτη». Το πόση προστασία βρίσκουν στα Αστυνομικά Τμήματα καταφρονεμένοι κοινωνικά πολίτες το ανέδειξε ξανά ο θάνατος του Μοχάμεντ Καμαράν ύστερα από βασανιστήρια στο τμήμα της Νίκαιας. Οι καταγγελίες είναι φρικιαστικές. Μέθοδος «Αμπού Γκράιμπ» μέσα στην Κοκκινιά. Μέσα σε εργατογειτονιές που έχουν ακόμα νωπές τις μνήμες από τα εγκλήματα βασανιστών που ο Περικλής Κοροβέσης τον καιρό της χούντας είχε ονομάσει «Ανθρωποφύλακες».

Τι κάνει γι΄ αυτό ο νέος υπουργός; Παχιά λόγια στο BBC ότι θα πατάξει τέτοια φαινόμενα, την ίδια ώρα που δίνει εντολές για επιχειρήσεις επίδειξης πυγμής της ΕΛΑΣ! Ο Χρυσοχοΐδης δεν έχει καν το άλλοθι του «νέου». Έχει θητεία σ΄ αυτό το υπουργείο και τα νούμερα μιλάνε μόνα τους.

Ο αριθμός των ανδρών και γυναικών που υπηρετούν στα Σώματα Ασφαλείας αυξήθηκε από 50.564 το 1993 σε 74.247 το 2008, δηλαδή άνοδος 46%. Καμιά κατηγορία δημόσιων υπαλλήλων δεν έχει να δείξει τέτοια άνοδο μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια λιτότητας και περικοπών.

Σπατάλες

Η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις που την υπηρετούν μιλάνε για «νοικοκύρεμα» στο δημόσιο, περικοπές στις σπατάλες και άλλα παρόμοια, αλλά στην πράξη αυξήσανε τις σπατάλες για την καταστολή κατακόρυφα.

Το πιο μεγάλο άλμα σ΄ αυτές τις σπατάλες έγινε ανάμεσα στο 1998 (53.845 στα Σώματα Ασφαλείας) και το 2004 (68.860 στα Σώματα Ασφαλείας). Την ίδια περίοδο ο αριθμός των εκπαιδευτικών έμενε καθηλωμένος (148.217 το 1998, 154.250 το 2001) και το ίδιο γινόταν με το νοσηλευτικό προσωπικό στα Δημόσια Νοσοκομεία (88.844 το 1998, 92.760 το 2003).

Αυτές τις επιλογές κουβαλάει ο κύριος Χρυσοχοΐδης και οι υπόλοιποι υπουργοί του Γ. Παπανδρέου. Αυτές τις επιλογές είναι που θέλει να ανατρέψει ο κόσμος που παλεύει. Θέλουμε λιγότερη αστυνομία και περισσότερους εκπαιδευτικούς και νοσηλευτές. Θέλουμε δημόσια Παιδεία και Υγεία, δημόσια Λιμάνια και Τηλεπικοινωνίες και όχι ένα κράτος όπου η μόνη «δημόσια υπηρεσία» που κάνει προσλήψεις είναι τα κολαστήρια της ΕΛΑΣ. Αυτό είναι το κοινό μήνυμα που στέλνουν οι μαθητές με τις κινητοποιήσεις στα σχολεία, οι απεργοί στα Λιμάνια, οι μετανάστες και οι συμπαραστάτες τους στη Νίκαια.

Αυτό το μήνυμα έχει καθήκον να αγκαλιάσει, να στηρίξει και να αναδείξει η Αριστερά με πρώτη και καλύτερη την Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία - την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η Εργατική Αλληλεγγύη ήταν και θα είναι μέσα σ΄ αυτή την προσπάθεια με όλες της τις δυνάμεις.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Απόφαση συνέλευσης ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Δήμου Πρέβεζας

Στις 4 Οκτώβρη η κυβέρνηση της Ν.Δ. πλήρωσε τη βάρβαρη πολιτική της και το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί σαφέστατη καταδίκη της αντεργατικής, αυταρχικής πολιτικής της.

Η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών και η όσο το δυνατόν γρηγορότερη «αλλαγή φρουράς» με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη κυβέρνηση επιβλήθηκε από σημαντικές μερίδες του κεφαλαίου, μπροστά στον κίνδυνο η μαζική καταδίκη της πολιτικής της Ν.Δ. να οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις με μεγάλο κόστος συνολικά για τη κυρίαρχη πολιτική που στήριξε-στηρίζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι αγώνες των εργαζομένων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς και της νεολαίας (μπλόκα, απεργία δασκάλων, ΟΤΑ, άρθρο 16, αναθεώρηση του Συντάγματος, λιμάνια κ.τ.λ.) με αποκορύφωμα την νεολαιΐστικη έκρηξη του Δεκέμβρη, παρά το γεγονός ότι η έκταση, η ένταση και η κατεύθυνση τους, ήταν αναντίστοιχες με το βάθος της επίθεσης που δεχόμαστε

Η νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. περισσότερο εκφράζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στη Ν.Δ. παρά μια θετική ψήφο για το πολιτικό και κυβερνητικό πρόγραμμα του. ( Ο απόλυτος αριθμός ψήφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ίσο με τον αριθμό τω ψήφων που είχε λάβει το 2004 όταν είχε χάσει).

Δε πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως κυβέρνηση θα διαχειριστεί με αντιλαϊκό τρόπο τη κρίση. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον αέρα θριαμβευτή και τα χέρια λυμένα θα επιχειρήσει να περάσει όσα μέτρα δε μπορούσε να περάσει η Ν.Δ. με διαφορετική τακτική και εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Το ΛΑ.Ο.Σ. ενισχύθηκε αλλά όχι όσο περιμέναμε μετά τις ευρωεκλογές. Κερδίζει εκτός από τμήματα της παραδοσιακής ακροδεξιάς, λαϊκά στρώματα, που απογοητευμένα δέχονται το ξενόφοβο, ρατσιστικό και εθνικιστικό του λόγο. Παράπλευρα του ΛΑ.Ο.Σ. αναπτύσσεται και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με πιο νέο ακροατήριο. Το ΛΑ.Ο.Σ. λειτουργεί ως ακροδεξιός μοχλός πίεσης του πολιτικού συστήματος γι’ αυτό και η πάλη ενάντια στον ρατσισμό και τον εθνικισμό πρέπει να συνδέεται συνολικά με την πάλη ενάντια στο πολιτικό σύστημα.

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι σταθεροποιούν την παρουσία τους, με μια λογική πράσινης – καπιταλιστικής- ανάπτυξης, με τη φιλοδοξία συμμετοχής σε κυβερνητικό σχήμα. Ενισχύθηκαν από τμήματα του κατεστημένου αλλά η άνοδος τους αντανακλά την αυξανόμενη ανησυχία για την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή. Σ’ αυτό το σημείο έχει πολύ μεγάλη σημασία στο πως συνδέουμε τον αγώνα ενάντια στην οικολογική καταστροφή με τον αγώνα για τα καθημερινά δικαιώματα των εργαζομένων.

Η αριστερά συνολικά (και εμείς μέσα) παρά την ένταση της κρίσης και τα τεράστια προβλήματα που αυτή συσσωρεύει δεν κατόρθωσε ούτε στοιχειωδώς να καρπωθεί κάτι από τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή.

Πιο συγκεκριμένα

το Κ.Κ.Ε., παρά τη συμβολή του σε επιμέρους εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις, βρέθηκε σε πολιτική απόσταση από σημαντικούς αγώνες της περιόδου.

Η «αντικαπιταλιστική ρητορική», η πολιτική αντιπαράθεση με τα αστικά κόμματα, την Ε.Ε. και τον υποταγμένο συνδικαλισμό χάνει την θετική της σημασία καθώς συνοδεύονται σε πολλές περιπτώσεις από μια συντηρητική πρακτική, (με αποκορύφωμα τα εύσημα που πήρε από την αστική τάξη λόγω της στάσης του το Δεκέμβρη), και φόβο μπροστά στην κατάχτηση μιας αυτοτελούς πολιτικής δυναμικής από το κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι παραπάνω αντιφάσεις, μαζί με την υπεράσπιση των εκμεταλλευτικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ενισχύουν τις τάσεις αριστερής αναζήτησης σε αγωνιστές του χώρου αυτού.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παρά τη συμμετοχή τμημάτων του στους αγώνες δεν μπορεί να υπερβεί μια ρηχή «αντινεοφιλελεύθερη» λογική, χωρίς αμφισβήτηση των βασικών πυλώνων της αστικής πολιτικής. Δεν διαφοροποιείται από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, ενώ παραμένει ανοιχτός στην διαπραγμάτευση με την μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία και ο σοσιαλιστικός του ορίζοντας δεν υπερβαίνει τον ‘ανθρώπινο καπιταλισμό’. Οι πολιτικές διαφορές που αναπτύχθηκαν στο εσωτερικό του δεν αφορούν δύο διαφορετικά ποιοτικά προγράμματα, αλλά εκφράζουν μια κοινή κατεύθυνση «μεταρρυθμισμού», και «αριστερού κυβερνητισμού», με διαφοροποιήσεις στους δρόμους και τα μέσα προώθησης της. Έτσι σε μεγάλο βαθμό το ρεύμα που συγκροτεί είναι ανοιχτό προς τη σοσιαλδημοκρατία. Σημαντικό στοιχείο του αποτελέσματος είναι η ενίσχυση της πιο δεξιάς του πτέρυγας σε όλα τα επίπεδα (εκφράστηκε και στην Πρέβεζα μέσω της σταυροδοσίας) και η πολιτική υποβάθμιση της παρουσίας των συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (Κ.Ο.Ε, Α.Κ.ΟΑ. κλπ).

Τα αποτελέσματα των Κ.Κ.Ε/ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι απόδειξη του πόσο αναγκαία είναι μια άλλη αριστερά (όχι άλλη μία), μία αριστερά που θα εμπνέει και δεν θα απογοητεύει, μια Αριστερά αντικαπιταλιστική και επαναστατική.

Σε αυτό θέλουμε να συμβάλλουμε ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Απαραίτητη προϋπόθεση σε αυτή τη κατεύθυνση αποτελεί η σύνδεση του καθημερινού προβλήματος με τους στρατηγικούς μας στόχους. Να γειώσουμε την καθημερινή πραγματικότητα με τον προγραμματικό μας λόγο. Παρά την ανεπάρκεια και τις αδυναμίες μας μπορούμε να τα καταφέρουμε προβάλλοντας την αυτοτελή μας δράση για μια ενωμένη αντικαπιταλιστική αριστερά που φιλοδοξεί να επαναθεμελιώσει τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό της εποχής μας, προτάσσοντας την κοινή δράση αρχών όλης της αριστεράς μέσα στο κίνημα.

Το αποτέλεσμα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. αποτέλεσε το μεγαλύτερο της «εκτός των τειχών αριστεράς» ποσοστό, τα τελευταία 20 χρόνια (25.000 ψήφοι πανελλαδικά, κοντά στο 0,40%, 279 ψήφοι στο νομό Πρέβεζας με 118 ψήφους στην πόλη και ποσοστό 1,1%).

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μπόρεσε να γίνει σημείο αναφοράς ενός ευρύτερου δυναμικού γιατί έκφρασε μια ενωτική αντικαπιταλιστική δυναμική. Ενωτική γιατί αποτέλεσε ένα χώρο συνένωσης οργανώσεων και αγωνιστών, αλλά και αντικαπιταλιστική γιατί εξέπεμψε ένα σχετικά διακριτικό αντικαπιταλιστικό στίγμα με στοιχεία σύγχρονης κομμουνιστικής αναφοράς.

Το αμέσως επόμενο διάστημα η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. θα δοκιμαστεί σε κρίσιμα μέτωπα πάλης:

* Στην ανάπτυξη της λαϊκής και εργατικής πάλης ενάντια στην νέα καπιταλιστική επίθεση και την κυβερνητική πολιτική.

Καμία ανακωχή – καμία αναμονή απέναντι στην επίθεση που θα ξεδιπλώσει η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μαχητική εργατική αριστερή αντιπολίτευση, στηριγμένη σε ένα πολιτικό κίνημα εργαζόμενων, νεολαίας, ανέργων και φτωχών αγροτών. Για την διεκδίκηση μιας Χάρτας αναγκών και δικαιωμάτων εργαζομένων και νεολαίας. Για να ξηλωθούν άμεσα όλες οι αντιδραστικές ‘μεταρρυθμίσεις’ της Ν.Δ. αλλά και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όλων των τελευταίων χρόνων, στην εργασία, στην παιδεία και στο μέτωπο των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων εργαζόμενων, νεολαίας και μεταναστών. Για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση και όχι οι εργαζόμενοι. Για να πάρουν πίσω οι εργαζόμενοι την κλεμμένη υπεραξία, για να μοιραστούν τα κέρδη και ο τεράστιος κοινωνικός πλούτος που δημιουργούν οι ίδιοι και όχι οι ζημιές που δημιουργούν οι καπιταλιστές. Για οικονομικές – κοινωνικές- πολιτικές κατακτήσεις και ρήξεις που θα επιφέρουν ουσιαστικούς κλονισμούς στην αστική στρατηγική και την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, στην πορεία για την αντικαπιταλιστική επανάσταση.

* Κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η ανάπτυξη μιας νέας αγωνιστικής ενότητας για την υπέρβαση του υποταγμένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, που το επόμενο διάστημα θα είναι και άμεσα κυβερνητικός. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., θα πρέπει πολιτικά να εκφράσει την αντιπαράθεση με την λογική της συναίνεσης, της ανοχής, της αναμονής και της υποταγής στην κυβερνητική πολιτική, πρωτοστατώντας σε συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και πρωτοβουλίες δράσης των σωματείων.

* 1. Αναγκαία είναι η ενίσχυση, πολιτικοποίηση και συντονισμός της ταξικής πτέρυγας στο εργατικό κίνημα στη πόλη (παρέμβαση στο νοσοκομείο, εργατικές παρεμβάσεις στους Ο.Τ.Α., συγκρότηση εργατικών σχημάτων στην εκπαίδευση και η ανασυγκρότηση της Αγωνιστικής Παρέμβασης στο Εργατικό Κέντρο με προσανατολισμό στην εργατική νεολαία του ιδιωτικού τομέα). Καλούμε στη συγκρότηση Πανελλαδικής Ταξικής Κίνησης για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.. Καλούμε για κοινή δράση ενάντια στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.

2. Αξιοποίηση του πλαισίου του αντιρατσιστικού φεστιβάλ, ενεργοποίηση της πρωτοβουλίας στην οποία συμμετέχουμε. Άμεσο κάλεσμα για συνεδρίαση και ανάληψη πρωτοβουλιών.

3. Συνέχιση και αναβάθμιση της δράσης στα ζητήματα της πόλης και του περιβάλλοντος μέσω της δημοτικής κίνησης ‘ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ’ μιας και το 2010 μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο δημοτικών εκλογών. Να στριμώξουμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη δημοτική αρχή(ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ) για διάφορα ζητήματα (π.χ. Σ.Δ.Ι.Τ., διόδια). Να συνεδριάσει άμεσα η δημοτική κίνηση και να προχωρήσουμε σε μια εκδήλωση τρίχρονου απολογισμού και προγραμματισμού που μπορεί να συνδυαστεί με ένα γλέντι. Να στηρίξουμε καθημερινές πρωτοβουλίες πολιτών που εκδηλώνονται ενάντια στη χειροτέρευση του περιβάλλοντος που ζούμε ( βλ. λιμενικό καταφύγιο Παντοκράτορα, κεραίες κινητής τηλεφωνίας κτλ)

4. Να δώσουμε περιεχόμενο δράσης στην ‘Επιτροπή Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό’ και να προσπαθήσουμε να μονιμοποιήσουμε την ευκαιριακή μας, δυστυχώς, δράση στο αντιπολεμικό μέτωπο.

5. Να ανοίξουμε τη δουλειά στους αγροτοκτηνοτρόφους, λαμβάνοντας υπόψη τη παρέμβαση μας στους αγώνες ενάντια στη ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ, και «αξιοποιώντας» τους συντρόφους της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στους αγροτικούς δήμους στους οποίους πρέπει να επιδιώξουμε να εμφανιζόμαστε.(Ξεχωριστές συνεδριάσεις στο Λούρο, συγκροτούμε επιτροπή υπαίθρου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α- άμεση συνεδρίαση αυτή την εβδομάδα)

6. Τέλος εκτός απ’ τις αυτοτελής μετωπικές μας παρεμβάσεις, την κοινή δράση αρχών με άλλες δυνάμεις, πρέπει να κάνουμε αποφασιστικά βήματα μετασχηματισμού της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. σε ένα χώρο με διαδικασίες εργατικής δημοκρατίας, εμβάνθυσης του κοινού κεκτημένου, με ισότιμη συμμετοχή όλων με αιρετή και ανακλητή εκπροσώπηση σε τοπικό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο. Πραγματοποίηση πανελλαδικού σώματος το 2010 με εκλογή αντιπροσώπων(επί των παρόντων εφόσον η συμμετοχή ξεπερνάει το μέσο όρο των τοπικών συνελεύσεων).Κάθε αγωνιστής της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α εκπροσωπεί τον εαυτό του. Εκλογή κεντρικού συντονιστικού της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α για 2 χρόνια.

Προωθούμε πρόταση συμμετοχής στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και άλλων οργανώσεων αλλά και ανένταχτων αριστερών.

Ορίζουμε σήμερα τριμελές τοπικό συντονιστικό της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.(Μ.Δ, Ν.Β, Π.Π) και ομάδες διαθεσιμοτήτων για τα μέτωπα που αποφασίσαμε να ανοίξουμε.