Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012


ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή  


ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.


28/12/2012 

Να στηρίξουμε την απεργία των εργαζομένων στο εμπόριο

Στις 30 Δεκέμβρη κανένας για ψώνια, όλοι στις κινητοποιήσεις

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ανοίγοντας τα μαγαζιά για 2η Κυριακή στις 30 Δεκέμβρη, δεν παρά ένα ακόμη μέτρο της βάρβαρης πολιτικής των Μνημονίων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Θέλουν να αφήσουν χωρίς δικαιώματα τους 700.000 εργαζόμενους στο εμπόριο, χωρίς ούτε μία μέρα για ξεκούραση,να διασφαλίσουν την ασυδοσία της εργοδοσίας. Ο Σαμαράς και οι υπουργοί του θέλουν να ξεκινήσουν από το χώρο του εμπορίου την κατάργηση κάθε περιορισμού στο ωράριο και να υποτάξουν κάθε στιγμή της ζωής των εργαζομένων στις επιχειρήσεις.

Είναι ψέματα μιας μαύρης προπαγάνδας ότι θα τονωθεί η απασχόληση, ενώ στην πραγματικότητα οι ίδιοι εργαζόμενοι θα κληθούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες μέσω της αύξησης των ωραρίων ή την επέκταση των ελαστικών μορφών, πάντα ανάλογα με τις ανάγκες τις αγοράς, πότε για τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες. Οι συνθήκες στο χώρο του εμπορίου αποτυπώνουν με τον πιο ορατό τρόπο τις μεσαιωνικές συνθήκες ζωής και εργασίας που επιχειρούν να επιβάλλουν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο με την κάλυψη της Ε.Ε και του ΔΝΤ. 

Κοροϊδεύουν την κοινωνία όταν λένε ότι έτσι θα εξυπηρεθεί το καταναλωτικό κοινό, που φυσικά δεν άλλοι από την κοινωνική πλειοψηφία, αυτούς που τους κατακλέβει η εφορία, τα τιμολόγια ρεύματος-νερού, τα χαράτσια, η ακρίβεια σε πετρέλαιο και βασικά είδη διατροφής και λαϊκής κατανάλωσης. Οι εργαζόμενοι, κακοπληρωμένοι ή απλήρωτοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και οι αγροτοκτηνοτρόφοι δεν μπορούν να ψωνίσουν ούτε απαραίτητα. Δεν τους λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουν, αλλά τα χρήματα και ο χρόνος για να ζήσουν.

Απάτη είναι φυσικά και οι ψεύτικες υποσχέσεις για αναζωογόνηση της αγοράς, καθώς αυτές οι ρυθμίσεις προαναγγέλουν απλά τον αργό θάνατο του μικρομεσαίου μαγαζιού και την επέλαση των πολυεθνικών και των μεγαλοκαταστημάτων.

Η 24ωρη απεργία των εργαζομένων στο εμπόριο στις 30 Δεκέμβρη είναι πράξη αγώνα, μήνυμα ελπίδας και αξιοπρέπειας για την κοινωνία που υποφέρει. Καλούμε τους εργαζόμενους και την κοινωνική πλειοψηφία να σταθεί ενεργητικά στο πλάι των απεργών και των σωματείων τους. Κανένας για ψώνια, όλοι στις κινητοποιήσεις. Ο αγώνας των εργαζομένων στο εμπόριο είναι υπόθεση όλων μας. Για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας. Για να πετυχούμε να δουλεύουμε σαν ανθρώποι, με λιγότερες ώρες και δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς-ασφάλιση-ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Για να ανατραπεί η κυβέρνηση και η πολιτική που εφαρμόζει μαζί με ΕΕ-ΔΝΤ, να ανοίξει ο δρόμος για την έξοδο από τη φυλακή των Μνημονίων και του Χρέους σε μια κοινωνία με τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012


Απόφαση Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., 7/12/2012

1. Η ψήφιση του τρίτου μνημονίου και η συμφωνία του Eurogroup της 26ης Νοεμβρίου 2012 έρχονται να ολοκληρώσουν το έγκλημα που συντελείται ενάντια στους εργαζόμενους και τη χώρα. Επιβεβαιώθηκε ότι ο δρόμος των μνημονίων και των βάρβαρων μέτρων στο όνομα της επόμενης δόσης των δυσβάσταχτων δανείων είναι καταστροφικός.
Με την απόφαση αυτή επιβάλλεται καθεστώς επιτροπείας που όμοιό του είχε να επιβληθεί από την περίοδο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Τα νέα δάνεια θα τροφοδοτήσουν τον «κλειστό λογαριασμό» των τραπεζιτών και των διεθνών τοκογλύφων. Επιβάλλεται γενικό ξεπούλημα της δημόσιας υπηρεσίας, μαζικές απολύσεις, νέα λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, ιδιωτικοποιήσεις και εξοντωτικές περικοπές για το λαό για να ταΐζεται ο μινώταυρος του χρέους.

Φορτώνεται ο λαός το χρέος για να πληρωθούν οι μίζες της κάθε Siemens, τα άχρηστα υποβρύχια, τα δεκάδες δις των εξοπλιστικών, τα υπερκέρδη από το φαγοπότι της Ολυμπιάδας, τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων για «την ανάπτυξη» στην ολιγαρχία, η προκλητική της φοροδιαφυγή..

Η τρικομματική κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ για να περάσουν τα μέτρα επιδιώκουν να εγκαταστήσουν ένα κράτος εκτάκτου ανάγκης.

Δίπλα στα οικονομικά πραξικοπήματα έρχονται να προστεθούν προεδρικά διατάγματα και πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, η στήριξη σε πρωτοφανείς μηχανισμούς καταστολής, εργοδοτικής τρομοκρατίας και ιδεολογικής βίας, η ρατσιστική εγκύκλιος που απαγορεύει τη χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών, η ενίσχυση και αξιοποίηση των φασιστών της Χρυσής Αυγής.

2. Παρόλα αυτά η κρίση καλά κρατεί για τον ελληνικό καπιταλισμό και οι «λύσεις» είναι κυριολεκτικά στον αέρα. Τα περιβόητα «πρωτογενή πλεονάσματα» βασίζονται στην στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους στο εσωτερικό. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, το ίδιο όπως η ανεργία, η φτώχια και τα λουκέτα για εκατομμύρια εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίους αγρότες. Η νεολαία μαραζώνει. Παρά τα γελοία χαμόγελα αισιοδοξίας των Σαμαρά / Στουρνάρα, η κρίση συνολικά κλιμακώνεται. Νέα επώδυνα μέτρα ετοιμάζονται για το αμέσως επόμενο διάστημα!

Η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν έχουν στόχο να κάνουν το χρέος «βιώσιμο», αλλά σε πλήρη συνεργασία με την ελληνική αστική τάξη να επιβάλουν ένα καθεστώς σκλαβιάς και σκληρής εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους και τον λαό, το γενικό ξεπούλημα τύπου Ανατολικής Ευρώπης, για την μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη» –όπως άλλωστε ανοιχτά παραδέχτηκε ο Σόιμπλε.

Δεν υπάρχει καμία λύση για τους εργαζόμενους σε «διαπραγμάτευση» και «συμφωνία» με τους ληστές-δανειστές και τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Χωρίς σύγκρουση μαζί τους, χωρίς έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.

2. Τέτοιου τύπου μέτρα, δεν παίρνονται μόνο στην Ελλάδα, ή τον ευρωπαϊκό νότο. Παίρνονται σε όλη την Ευρώπη. Είναι αποτέλεσμα της ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού που συνεχίζεται για πέμπτη πλέον χρονιά και φως στο τούνελ δεν φαίνεται. Της βαθιάς κρίσης του αντιδημοκρατικού εκτρώματος της «ευρωπαϊκής ενοποίησης. Την ώρα που η ΕΕ έχει μπει και επίσημα σε περίοδο νέας ύφεσης, τα ελλείμματα των ΗΠΑ εκτοξεύονται, και οι αναδυόμενες χώρες λαχανιάζουν, το κεφάλαιο απαντά στην κρίση με μια ιστορική επίθεση σε όλους του ς λαούς.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μορφή έκφρασης της οποίας είναι και η διαμάχη ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ, για τι ποιος θα φορτωθεί και ποιος θα κερδίσει περισσότερο από την κρίση είναι αναπόφευκτη στο έδαφος της κρίσης. Σε αυτό το πλαίσιο, άλλα τμήματα του κεφαλαίου αναβαθμίζονται και άλλα υποβαθμίζονται ανάλογα και με τη μορφή των σχέσεων με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Παρά την όξυνση αυτών των αντιθέσεων, ο αντιλαϊκός προσανατολισμός τους παραμένει ακέραιος και οι «συμβιβασμοί τους» δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να φορτώνουν πάντα τα βάρη στις πλάτες μας. Οι ανταγωνισμοί αυτοί και η απουσία οποιασδήποτε ορατής διεξόδου απ’ την κρίση που απειλεί μ’ ένα καινούριο κραχ την παγκόσμια οικονομία οξύνουν την αστάθειά τους και στο πολιτικό επίπεδο. Οι αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών δυναμώνουν όχι μόνο στις χώρες της περιφέρειας αλλά και μέσα στα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

3. Η κυβέρνηση και η αστική τάξη πίστευαν ότι μετά τις εκλογές έχουν ξεμπερδέψει με το κίνημα και τις λαϊκές αντιστάσεις. Ότι θα έχουν περίοδο «ανοχής». Ότι θα κυριαρχήσουν η μοιρολατρία, η ήττα και η διάλυση κάθε συλλογικότητας και κάθε αντίστασης. Γελάστηκαν. Από την μάχη ενάντια στο ξεπούλημα της Αγροτικής και του Ταμιευτήριου και τις συγκλονιστικές αντιρατσιστικές διαδηλώσεις το καλοκαίρι και την διαρκή μάχη ενάντια στους φασίστες, έως την μεγαλειώδη διαδήλωση στις 07 του Νοέμβρη, την κατάληψη και τον μαζικό αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα της Δωδώνης, τις απεργίες, το κοινωνικό πεδίο δεν ηρέμησε ούτε στιγμή.

Σήμερα, ο ηρωικός αγώνας στους δήμους, τα πανεπιστήμια και τους άλλους φορείς του δημοσίου ενάντια στις απολύσεις, ο αγώνας στην υγεία ενάντια στην οριστική διάλυση της περίθαλψης, οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις ενάντια στους νόμους Αρβανιτόπουλου και Διαμαντοπούλου, δείχνουν ότι μεγάλα κομμάτια εργαζομένων επιμένουν στο δρόμο του αγώνα, προσπαθούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να επιβάλλουν την δημοκρατία του κινήματος με γενικές συνελεύσεις, να συντονιστούν από τα κάτω, να βαδίσουν το δρόμο της ελπίδας για την ανατροπή. Να ξεπεράσουν την χρεωκοπημένη και αναξιόπιστη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να προχωρήσουν σε κλιμάκωση των κινητοποίησεων, σε αγώνες και απεργίες διάρκειας , στον πανεργατικό – παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της κυβέρνησης και του νέου κοινωνικού μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν.

4. Μέσα στη συνθήκη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, τις μεγάλες κινηματικές εξάρσεις και τους αγώνες, σε εξέλιξη είναι και η ραγδαία απονομιμοποίηση των μνημονιακών κομμάτων καθώς και η πολύ γρήγορη φθορά του τρικομματικού κυβερνητικού θιάσου, πράγμα που αποτυπώθηκε και στην ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που απέσπασε στο Μνημόνιο

3.Με μια ΝΔ σε διαρκή πτώση, ένα ΠΑΣΟΚ σε τροχιά οριστικής διάλυσης και μια ΔΗΜΑΡ σε τροχιά εξευτελισμού, με τις επιπτώσεις των μέτρων να είναι μπροστά και νέα μέτρα να ετοιμάζονται ανάλογα με την «εκταμίευση των δόσεων» η κυβέρνηση αυτή δεν θα πάει μακριά.

Εντούτοις η πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης δεν την καθιστά ακίνδυνη. Οι δυνάμεις του συστήματος και του ιμπεριαλισμού στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις την άθλια αυτή συμπαιγνία για να προχωρήσουν «δια πυρός και σιδήρου» το μνημόνιο. Ταυτόχρονα κέντρα του συστήματος επιδιώκουν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις μιας ελεγχόμενης εναλλακτικής λύσης και με την συμμετοχή της αριστεράς.

Μέσα στις οικονομικές και πολιτικές μάχες του κινήματος δυναμώνουν και στοιχεία μιας βαθύτερης πολιτικής συνείδησης. Η αίσθηση ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν ριζικά, το ξεθώριασμα των αντιλήψεων ότι αρκεί μια «επαναδιαπραγμάτευση», ότι υπάρχει λύση σε συμφωνία με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τους δανειστές δυναμώνουν σε πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού. Αναπτύσσονται οι αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ διαθέσεις και αδυνατίζει η ηγεμονία των φιλο-ΕΕ δυνάμεων. Το σύνθημα «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» ακούγεται ολοένα και πιο δυνατά.

5. Οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς αποδεικνύονται δυστυχώς κατώτερες των περιστάσεων και των απαιτήσεων που γεννούν οι λαϊκές προσδοκίες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει όλο και πιο γρήγορα από συμβιβασμό σε συμβιβασμό. Στο όνομα της κυβερνητικής του προοπτικής εμφανίζεται ως η κατ’ εξοχήν «ευρωπαϊκή δύναμη». Αναγνωρίζει το χρέος και τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις. Αποκηρύσσει τις «μονομερείς» ενέργειες, διακηρύσσει ανοιχτά ότι απλώς δεν θα πάρει μέτρα παραπέρα χειροτέρευσης της κατάστασης των εργαζόμενων! Μία μέρα μετά τις αποφάσεις του Eurogroup έσπευσε να συναντηθεί με τους πρεσβευτές της ΕΕ. Το άνοιγμα του προς τις πιο φθαρμένες δυνάμεις της πασοκικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των ηγετικών ομάδων του ΠΑΣΟΚ, επιτείνουν την πορεία του «ενιαίου κόμματος» προς τις λογικές διαχείρισης. Καμιά απ’ τις «αντιμνημονιακές» η φιλολαϊκές διακηρύξεις του δεν είναι υλοποιήσιμη χωρίς τη ρήξη με το Ευρώ και την Ε.Ε. Οι ριζοσπαστικές φωνές στο εσωτερικό του είναι καταδικασμένες να περιθωριοποιούνται ή και να λειτουργούν σαν άλλοθι της ηγεσίας όσο δίνουν μάχες χαρακωμάτων εντός του. Συνολικά, όχι χωρίς σημαντικές αντιφάσεις και προβλήματα, προσανατολίζεται στην διαχείριση και όχι στην ανατροπή της μνημονιακής λιτότητας.

Το ΚΚΕ από την πλευρά του συνεχίζει την αδιέξοδη τακτική του προηγούμενου διαστήματος και από ορισμένες πλευρές την κάνει χειρότερη. Η «αριστερή» του φρασεολογία του συνοδεύεται από μια όλο και πιο δεξιά πρακτική. Στους αγώνες ακολουθεί μια συντηρητική και ηττοπαθή στάση. Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο δημόσιο βρέθηκε πίσω ακόμα και από τμήματα της γραφειοκρατίας, διαλέγοντας την συμμαχία με την ΠΑΣΚΕ αντί της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Συνεχίζει την διασπαστική του στάση απέναντι σε αγωνιζόμενες δυνάμεις –χαρακτηριστική η στάση του απέναντι στον αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα της Δωδώνης. Οι πολιτικές του τοποθετήσεις είναι εξαιρετικά αντιφατικές που φτάνουν ως το σημείο της υιοθέτησης της κριτικής της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ περί «σύμπλευσης με το λόμπυ της δραχμής»! Δεν περιμένει και δεν επιδιώκει να έχουμε νίκες και ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική σήμερα, και παραπέμπει τα πάντα στην «λαϊκή εξουσία», συμβάλλοντας με την στάση του αντικειμενικά στην σταθερότητα του πολιτικού συστήματος.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει χωρίς ταλάντευση να παλεύει για την κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο κίνημα, με στόχο την ανατροπή της επίθεσης. Θα συνεχίσει να αναπτύσσει την κριτική και τον διάλογο, με κριτήριο την συμβολή στο κίνημα.

6. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκινά από την ανάγκη για την ανάπτυξη εδώ κα τώρα ενός κινήματος ανατροπής της επίθεση για να φύγει ο τρικομματικός εφιάλτης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ. Παλεύει να μην εφαρμοστούν τα μέτρα, για την εκδίωξη της τρόικας, την απελευθέρωση από το καθεστώς της εποπτείας-κηδεμονίας και της θηλιάς χρέους και ΕΕ, με την δύναμη του παλλαϊκού – πανεργατικού ξεσηκωμού και της εξέγερσης. Να επιβληθεί μια πολιτική στροφή στην κατεύθυνση της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

Μόνο καταστροφικά θα είναι τα αποτελέσματα της τακτικής του «ώριμου φρούτου» για την κατάκτηση της εξουσίας που διαλέγουν άλλα κομμάτια της Αριστεράς. Προϋπόθεση για οποιαδήποτε φιλολαϊκή διέξοδο είναι να ανατραπεί αυτή κυβέρνηση από τους λαϊκούς αγώνες. «Δεν θα φύγουν εάν δεν τους διώξουμε».

Συνολικά: Η ανάπτυξη ενός ισχυρού, πολιτικοποιημένου εργατικού-λαϊκού κινήματος με κατεύθυνση και στόχους ρήξης με την αστική τάξη και την κυρίαρχη πολιτική. Η ανατροπή των βάρβαρων μέτρων και της τρικομματικής κυβέρνησης υπό το βάρος των λαϊκών αγώνων, με ανάδειξη του άλλου δρόμου χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ και ΕΕ, του δρόμου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Η κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο κίνημα. Η ευρύτερη πολιτική συμπόρευση όσων δυνάμεων παλεύουν για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Και, τέλος, η ριζική ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι αναγκαίοι όροι για την ανατροπή της επίθεσης και το άνοιγμα του δρόμου για την αντικαπιταλιστική διέξοδο. Για να μην εμπεδωθεί η μνημονιακή καταστροφή, για να μην κυριαρχήσει η λογική της διαχείρισης, για πάρουν πολιτική μορφή και έκφραση οι ριζοσπαστικές αντι-ευρώ, αντι-ΕΕ αντικαπιταλιστικές δυναμικές που ήδη αναπτύσσονται μέσα στο κίνημα και την κοινωνία.

Μόνο με αυτό τον τρόπο θα βαθύνει η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, θα ενισχυθεί η λαϊκή αυτοπεποίθηση, θα ανοίξει ο δρόμος για συνολικότερες ανατροπές.

Μέσα στο κίνημα και την Αριστερά το προηγούμενο διάστημα μπήκαν έμπρακτα διλήμματα, που το επόμενο διάστημα θα δυναμώσουν: 24ωρες ντουφεκιές για διαμαρτυρία, υποταγή στην νομιμότητα και ηττοπαθή αναβολή της σύγκρουσης για όταν «θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες» ή μαχητικοί αγώνες διάρκειας με στόχο την ανατροπή των μέτρων. Πλαίσιο και στόχοι που επιζητούν καλυτέρευση της θέσης των εργαζόμενων ή προτάσεις «ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής»; Σύγκρουση με την ρατσιστική πολιτική της συγκυβέρνησης και τους φασίστες ή υποτίμηση και ουσιαστική αποχή από αυτήν τη μάχη; Μάχη για την επιβολή των συνολικών πολιτικών στόχων ρήξης με τα μνημόνια, το χρέος και την ΕΕ ή εγκατάλειψή τους στο όνομα του ρεαλισμού και παραπομπή τους στο ακαθόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας»;

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει ήδη και θα δώσει πιο συστηματικά αυτήν την μάχη για την πολιτική κατεύθυνση του κινήματος και της αριστεράς, χωρίς καμία περιχαράκωση, με τρόπο ενωτικό και με κριτήριο το συνολικό δυνάμωμα του κινήματος για την ανατροπή της επίθεσης.

Για τον λόγο αυτό ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαφωνούμε (*) με τον τόνο που δίνουν πρωτοβουλίες όπως η «Πρωτοβουλία των 1000». Η υποβάθμιση της ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ, η απουσία κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, η έλλειψη κάθε αναφοράς στην ανάγκη ενός άλλου αντικαπιταλιστικού πόλου στην αριστερά οδηγούν σε λογική δορυφοριοποίησης γύρω του, και δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο.

7. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσει όλες της τις δυνάμεις το επόμενο διάστημα για την κλιμάκωση των αγώνων, για απεργίες διαρκείας, καταλήψεις, ανυπακοή παντού, για κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο κίνημα, για πραγματικές διαδικασίες συντονισμού των αγώνων και για αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Σε αυτό το φόντο δίνουμε τη μάχη σε όλα τα μέτωπα των απολύσεων, της νέας φορομπηξίας, των ιδιωτικοποιήσεων, ενάντια στα μισθολόγια – φτωχολόγια και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων για να μην περάσει τίποτα από τα βάρβαρα κυβερνητικά μέτρα! Συμμετέχουμε μαζικά στην 24ωρη απεργία στις 19 Δεκέμβρη που αναγκάστηκε να κηρύξει η ΑΔΕΔΥ για το Δημόσιο και την στάση εργασίας της ΓΣΕΕ, ξεσηκώνουμε όλους τους χώρους μέχρι τότε και διεκδικούμε πανεργατική κλιμάκωση από τώρα.

Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε την πάλη ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες με επόμενο σταθμό την πρωτοβουλία για Αθήνα / αντιφασιστική πόλη στις 19 Γενάρη.

Αναπτύσσουμε την πάλη και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση. Όπως κερδήθηκαν οι μάχες της πορείας του Πολυτεχνείου μέχρι την ισραηλινή πρεσβεία και της αθώωσης των τριών αγωνιστών στην Θεσσαλονίκη. Όπως κερδίζονται μέρα-μέρα, ώρα-ώρα, η μάχη με τους φασίστες στους δρόμους –έτσι θα κερδηθούν και οι επόμενες μάχες.

Για το σκοπό αυτό αποκτά ξεχωριστή προτεραιότητα η συγκρότηση και ο συντονισμός σε κοινή κατεύθυνση και παρέμβαση των συνδικαλιστικών δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκινώντας με την άμεση ενεργοποίηση της γραμματείας συνδικαλιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η προετοιμασία για συνάντηση όλων των αγωνιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που παρεμβαίνουν στο συνδικαλιστικό κίνημα.

8. Στηριγμένοι γερά πάνω στους αγώνες, παίρνοντας υπόψη τις ανάγκες και τις αγωνίες του μαχόμενου κόσμου, εκτιμώντας ότι η σημερινή εικόνα της Αριστεράς βρίσκεται σε ριζική αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις της περιόδου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αναβαθμίσει την πολιτική της παρέμβαση το επόμενο διάστημα. Χρειάζεται η προβολή, ανάπτυξη, σύνδεση με τους αγώνες ενός προγράμματος που να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ευρώ και ΕΕ, πώς μέσα από τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, τη ριζική αναδιανομή εισοδήματος, τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, την ανασυγκρότηση των συλλογικών παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, τη δημοκρατία για τους εργαζόμενους, μπορεί να απαντήσει η εργατική τάξη και τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα στην καταστροφή.

Ένας δρόμος που οδηγεί στην αποφυγή της μνημονιακής καταστροφή και την επιβίωση του λαού και ταυτόχρονα ανιχνεύει μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική για την ανατροπή του καπιταλισμού, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας. Όχι ως εγκεφαλική κατασκευή και «όραμα για το μακρινό μέλλον», αλλά ως τη μόνη διέξοδο από τη βαρβαρότητα που μας σπρώχνουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Με στήριξη στις υπαρκτές κοινωνικές δυναμικές που αναπτύσσονται και τη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Με επίγνωση ότι πλήθος αγωνιστών, οργανωμένων και ανένταχτων μοιράζονται αυτές τις ανησυχίες μας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει το επόμενο διάστημα πρωτοβουλίες για τη μετωπική συσπείρωση όσων δυνάμεων και αγωνιστών διαλέγουν δρόμους ρήξης με τα μνημόνια και την θηλιά του χρέους, το ευρώ, την ΕΕ και το κεφάλαιο και αναζητούν ένα μέλλον πέρα από τον καπιταλισμό, μέσα από δρόμους ανατροπής, σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. (όπως πχ Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, κόσμος που διαφοροποιείται προς τα αριστερά από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, άλλες τάσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς).

9. Ταυτόχρονα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εισέρχεται στην τελική πορεία προς την 2η Συνδιάσκεψή της, με στόχο έως το τέλος του χρόνου να έχει ολοκληρωθεί η δημοσίευση των θέσεων και η Συνδιάσκεψη να πραγματοποιηθεί μετά από τον αναγκαίο δίμηνο διάλογο.

Φιλοδοξούμε η 2η Συνδιάσκεψη να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην επεξεργασία και ανάπτυξη του προγράμματός και της φυσιογνωμίας της. Να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και πρωτότυπα προβλήματα που στέκονται μπροστά στο κίνημα και την αριστερά. Στην ενίσχυση της οργάνωσης της. Στην ανάπτυξη ισχυρών πολιτικών δεσμών με τον κόσμο που στρέφεται προς τα Αριστερά. Στην ενίσχυση και ενεργοποίηση των δυνάμεών της. Στο βάθεμα της δημοκρατίας, της ενότητας και της συντροφικότητας μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην πρωτοπόρα και δημιουργική της παρέμβαση στους αγώνες που έρχονται.

10. Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπήκε μπροστά στους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος. Χωρίς να πτοηθεί από την σφοδρότητα της επίθεσης ή να απογοητευτεί από το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιούνη. Απέδειξε ότι διαθέτει βάθος στην στράτευσή του και πολιτικά και ιδεολογικά εφόδια για να ξεπερνά τις καμπές προωθητικά.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα βαδίσουμε πιο ώριμες/οι και αποφασιστικές/οί και το επόμενο διάστημα.

____________________
(*) στο συγκεκριμένο σημείο διαφώνησαν οι σ. από την Κομμουνιστική Ανανέωση

 

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

 
Κλιμάκωση και ανυποχώρητος αγώνας η απάντηση στην γκανγκστερική απόλυση τη νύχτα χιλιάδων εργαζομένων του δημοσίου.

Η κυβερνητική συμμορία καταφεύγει πια σε πρακτικές μαφίας για να περάσει την πολιτική της. Σαν τους κλέφτες, οι οικονομικοί δολοφόνοι της κυβέρνησης μπήκαν σήμερα τα ξημερώματα στη λίστα της Απογραφής προσωπικού του Δημοσίου και πατώντας delete διέγραψαν χιλιάδες εργαζόμενους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου!

Χιλιάδες εργαζόμενοι στους δήμους, στα πανεπιστήμια και σε άλλους φορείς βρέθηκαν στο δρόμο, δεν μπορούν να πληρωθούν, αφού ξαφνικά το όνομά τους διαγράφτηκε από τον κατάλογο της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών. Με αυτή την γκανγκστερική ενέργεια η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και ο υπουργός Αντ. Μανιτάκης προσπαθούν να ξεπεράσουν την αντίσταση των εργαζομένων στους ΟΤΑ, σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και άλλους φορείς, που είχαν μπλοκάρει την υλοποίηση του άθλιου μέτρου της διαθεσιμότητας - απόλυσης.
Με αυτή την αντιδραστική, φασιστικής εμπνεύσεως, ενέργεια η τρόικα εσωτερικού προσπαθεί να παρακάμψει την άρνηση και της πλειοψηφίας των δημάρχων να υπογράψουν τις διαπιστωτικές πράξεις απόλυσης. Ξεσκίζουν με αυτό τον τρόπο και τα φύλλα συκής του αυτοδιοίκητου των δήμων, των πανεπιστημίων, τη δυνατότητα της βουλής να νομοθετεί, κάνουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και κατακτήσεις κουρέλι.

Η συμμορία του ευρώ και της ΕΕ, των μνημονίων και του κεφαλαίου έπρεπε να περάσει έστω και με την ψηφιακή λαιμητόμο την απόλυση μερικών χιλιάδων υπαλλήλων, έτσι ώστε να πάει στο Γιούρογκρουπ ως «καλό παιδί» των ευρωκηδεμόνων.

Η τρομοκρατική και εκβιαστική επίθεση της άθλιας συγκυβέρνησης στους εργαζόμενους και στους αγώνες στους ΟΤΑ κι ευρύτερα στο δημόσιο είναι μια επίθεση σε όλη την εργατική τάξη, σε όλο το λαό. Είναι επίθεση στα στοιχειώδη εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι απόπειρα κατοχύρωσης του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Είναι προσπάθεια κτυπήματος των όποιων κοινωνικών υπηρεσιών προσφέρουν οι δήμοι, για την ιδιωτικοποίησή τους από τα μεγάλα συμφέροντα.

Πρέπει να ξεπεραστούν οι αυταπάτες της «αυτοεξαίρεσης» που συντηρούν οι εναπομείναντες συνδικαλιστικοί θύλακες της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής και σίγουρος για τη θέση του μέχρι να τσακίσει η πολιτική των μνημονίων. Μέχρι το σύνολο των εργαζομένων επιβάλλει με την δράση και την αλληλεγγύη του, την αλλαγή των όρων και των πολιτικών που απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των δανειστών.

Γι' αυτό τώρα είναι η ώρα:

u Κλιμάκωσης του αγώνα των εργαζομένων στους ΟΤΑ και στους φορείς που θίγονται άμεσα, με γενικό μπλακ άουτ, καταλήψεις, απεργίες, διαδηλώσεις,

u γενίκευση του αγώνα στο Δημόσιο, για να μην ανοίξει η Κερκόπορτα των απολύσεων,

u συντονισμού του αγώνα και ενεργητικής εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης, όλων μαζί, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για να ανατραπεί η κυβερνητική επιδρομή, για να μην περάσουν οι απολύσεις -διαθεσιμότητες, για να μην περάσουν τα μέτρα και να πάρει δρόμο η άθλια συγκυβέρνηση με την πολιτική της.

Το ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό! Η Αριστερά δεν μπορεί να δραπετεύει στο κυβερνητικό θεσμολάγνο αναισθητικό, ούτε στην αδράνεια της καθαρότητας. Τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία κοινή δράση για να αναδειχθεί και να αποκρουστεί η εφιαλτική κυβερνητική παρέμβαση.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κινηθεί αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση.

..........................................................................................................
Ο αγωνιζόμενος λαός και η αριστερά δε φοβούνται την φασιστική και κρατική τρομοκρατία. Ο φασισμός δε θα περάσει ούτε στη Θράκη, ούτε πουθενά.
 
Η δολοφονική συμμορία της Χρυσής Αυγής με τη συνεργασία των αστυνομικών δυνάμεων της σύγχρονης δικτατορίας έκαναν την εμφάνισή τους ξανά, αυτή τη φορά στην πόλη της Κομοτηνής. Ο περιφερόμενος θίασος του νεοναζιστικού κόμματος μετά την οδυνηρή ήττα που συνάντησε στην περιοδεία του στην Κρήτη που συνάντησε την παλλαϊκή κατακραυγή των κατοίκων, αντιμετώπισε και πάλι την αντίσταση της τοπικής κοινωνίας και των αγωνιστικών δυνάμεων στη Θράκη. Εκατοντάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες της πόλης διαδήλωσαν μαχητικά ενάντια στην επίσκεψη των βουλευτών των νοσταλγών του Χίτλερ στην Κομοτηνή.
Προφανώς αυτό δεν άρεσε στους απογόνους των ταγματασφαλιτών και τρόμαξε για άλλη μια φορά τη λαομίσητη κυβέρνηση και το αυταρχικό κράτος. Μέλη της Χρυσής Αυγής από όλη τη Βόρεια Ελλάδα που είχαν συγκεντρωθεί στην πόλη, από κοινού με τις δυνάμεις της αστυνομίας επιτέθηκαν με ρόπαλα και κράνη στους διαδηλωτές, με αποτέλεσμα δύο αγωνιστές να διακομιστούν στο νοσοκομείο, μια εκ των οποίων η αγωνίστρια του φοιτητικού κινήματος, Μ.Τ. μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι.
Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρος ο ρόλος της Χρυσής Αυγής, ως μακρύ χέρι του κράτους, ομάδα κρούσης στα χέρια του συστήματος, της κυβέρνησης και της τρόικα ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό και ειδικότερα στις πιο ριζοσπαστικές ανυπόταχτες φωνές του. Πιστά σκυλιά μπροστά στους δυνάστες των εργαζομένων και της νεολαίας, ορκισμένοι εχθροί όσων παλεύουν για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Είναι φανερή η σχέση που συνδέει τη βιαιότητα και τον αυταρχισμό της κοινοβουλευτικής δικτατορίας που εκτός από τους μισθούς και τις συντάξεις επιθυμεί να διαλύσει και κάθε ίχνος δημοκρατικής κατάκτησης, με τη δολοφονική δράση των φασιστικών συμμοριών.
Όσο όμως και αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν, ξέρουμε ότι οι εργαζόμενοι (Έλληνες και ξένοι) ενωμένοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Κάθε μέρα θα ατσαλωνόμαστε όλο και περισσότερο, θα οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και τα σχολεία, στις γειτονίες και τους δρόμους για να τσακίσουμε το τέρας του φασισμού μαζί με την αντιλαϊκή πολιτική που το γεννά και το εκτρέφει. Η σημερινή κινητοποίηση στην Κομοτηνή δεν είναι παρά ένα επεισόδιο της διαρκούς μάχης που δίνουμε μαζί με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος, μαζί με την κοινωνία που δεινοπαθεί από την κρατική, κυβερνητική και φασιστική βία. Ακόμα πιο αποφασισμένοι θα συνεχίσουμε. Πρώτος σταθμός, η αυριανή αντιφασιστική διαδήλωση στην Αλεξανδρούπολη.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012


O Δεκέμβρης ούτε συκοφαντείται, ούτε ενσωματώνεται.

Παρακολουθούμε ένα σίριαλ ανακοινώσεων ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση με αφορμή ανακοίνωση της νεολαίας του Συνασπισμού για τα τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου.
Η άθλια κυβέρνηση του Μνημονίου νομίζει ότι ξορκίζει την προοπτική της εξέγερσης «χωνεύοντας» μέχρι κεραίας τη γλώσσα και το ύφος της φασιστικής ακροδεξιάς. Νομίζει ότι ταυτίζοντας το πνεύμα του Δεκέμβρη με βανδαλισμούς και λεηλασίες, θα προσπεράσει την ουσία που τροφοδότησε και σήμερα ενισχύει το περιεχόμενο και τις μορφές του ξεσηκωμού που πρέπει να συναντήσει η πολιτική της άθλιας τρικομματικής συμμορίας.

Νομίζει ότι η οργισμένη νεολαία των αδιεξόδων, της ανεργίας, των μαθητών και φοιτητών χωρίς μέλλον, εργασιακά δικαιώματα και ελπίδα, της γενιάς που καλείται να επιβιώσει όπως οι παππούδες της, χωρίς δικαιώματα, στους δρόμους της περιπλάνησης και της υποχρεωτικής μετανάστευσης, δεν θα συναντήσει τον απολυμένο εργάτη της Χαλυβουργίας, τον άνεργο επιστήμονα, τον εργαζόμενο του ΙΚΑ και των Δήμων που ο Μανιατάκης τους δείχνει την πόρτα της ανεργίας, το συνταξιούχο που τον υποχρεώνουν να ζει με ψίχουλα.

Νομίζει ότι «χρεώνοντας» τον ξεσηκωμό του Δεκέμβρη '08 στην αξιωματική αντιπολίτευση θα τον μετατρέψει σε υπόθεση μικροκομματικής αντιπαράθεσης, έξω από κάθε συζήτηση για την αναγκαία ρήξη με όσα μας βυθίζουν στην κρίση, την ΕΕ και το ευρώ, το Χρέος και τα Μνημόνια και την καταστροφική για την κοινωνία εξουσία του κεφαλαίου.

Το φάντασμα του Δεκέμβρη θα στοιχειώνει κάθε εξουσία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, τον εμπαιγμό και την περιφρόνηση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Κάθε εξουσίας που αναζητά στηρίγματα και συμμάχους στους αντίπαλους και τους εχθρούς των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Ο Δεκέμβρης ήταν ένα στιγμιότυπο στη διαδικασία της ανατροπής. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α καλεί τη νεολαία να δώσει τη μάχη της γενιάς της και να παραμείνει πρωταγωνιστής σε κάθε «επεισόδιο» χωρίς να δεχτεί σαν μοιραίο το Μνημόνιο και το μαύρο μέλλον που της επιφυλάσσει.
.....................................................................................
Καταγγελία ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ 4ου Διαμερίσματος: Βρέθηκαν οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι...
Την Τετάρτη 5/12 και ώρα 23:00 πέντε περιπολικά και 13 αστυνομικοί έστησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από 3 ολόκληρους δεκαεξάχρονους μαθητές και συνέλαβαν τουλάχιστον 2 επικίνδυνα μπουκάλια με μπογιά σε σπρέϊ.
Όχι δεν είναι ανέκδοτο, είναι μια πράξη ασύδοτης τρομοκρατίας ενάντια σε μαθητές που επέλεξαν μια μέρα πριν την ημέρα μνήμης της στυγερής δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον Επ. Κορκονέα, να βγουν και να γράψουν συνθήματα σε σχολεία της περιοχής καλώντας στη σημερινή μαθητική διαδήλωση.
Κλιμάκιο της Τοπικής ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρέθηκε στο σημείο άμεσα και με έκπληξη διαπίστωσε ότι οι αστυνομικοί αντί να αισχύνονται, να υπεραμύνονται της στάσης τους ως φυσιολογικής και οτι αποτελεί επιχειρησιακό σύνηθες!! Δεν τρέφαμε καμιά αυταπάτη οτι πρόκειται περί τρομοκράτησης των νεαρών για να μην επαναλάβουν τέτοια «απονενοημένα διαβήματα», ούτε γενικά θεωρούμε οτι η Αστυνομία παράγει εν γένει κοινωνική υπεραξία, αλλά θα περιμέναμε λίγη τσίπα, την ώρα που συνειδητά και στοχευμένα έχουμε δει την Αστυνομία στην περιοχή μας να προκαλεί την υποκατάσταση της από τα τάγματα εφόδου των χρυσαυγιτών, οι οποίοι δεν οχλούνται ακόμα και όταν γράφουν τα συνθήματα τους, γεμάτα ρατσιστικό μίσος, έξω από κεντρική εκκλησία στην περιοχή μέρα-μεσημέρι!
Οι μαθητές και όλη η νεολαία βρίσκονται μαζί με την κοινωνία στο στόχαστρο. Με τη νέα πράξη νομοθετικού περιεχομένου ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Α. Μανιτάκης παρακάμπτει συστηματικά τη Βουλή και βάλλει ευθέως κατά του αυτοδιοίκητου και της αυτοτέλειας των δήμων, αφού για να μπουν υπάλληλοι σε διαθεσιμότητα (δηλαδή να γίνουν απολύσεις) δεν απαιτείται πλέον η υπογραφή των δημάρχων, αλλά αρκεί η απόφαση του αρμόδιου υπουργού. Θέλουμε λοιπόν να υποδείξουμε ως υπεράριθμους υπαλλήλους όχι τους καθηγητές και τους υπαλλήλους καθαριότητας στους Δήμους, αλλά τους ένστολους προστάτες της τρικομματικής Χούντας, που δεν έχει άλλο στήριγμα παρά τη βία και την τρομοκρατία και να θυμίσουμε αφενός στους ένστολους ότι είναι κι αυτοί αναλώσιμοι στην κρεατομηχανή των μνημονίων, αφετέρου στους πιο πάνω ότι θα έρθει κι η δικιά τους ώρα...
ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ 4ου ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ
 
 

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012


4 χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη!
Όλοι στις κινητοποιήσεις, Πέμπτη 6/12
 
Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες. Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες. Με αυτό το τόσο εύστοχο σύνθημα και με άλλα πολλά η νεολαία εξεγέρθηκε τον Δεκέμβρη του 2008, όταν οι σφαίρες της αστυνομικής καταστολής δολοφονούσαν τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Μετά από τέσσερα χρόνια το μήνυμα της εξέγερσης είναι ακόμα πιο επίκαιρο.
Ο Δεκέμβρης του ΄08 έδειξε ότι στην εποχή της κρίσης και της άγριας επίθεσης του κεφαλαίου για να διασωθεί το σύστημα, η αναγκαιότητα της εξέγερσης έρχεται ξανά στο προσκήνιο.
Σήμερα, με την τρικομματική κυβέρνηση, με την ΕΕ, το ΔΝΤ και το κεφάλαιο να πυροβολούν τη νεολαία, τους εργαζόμενους και τα κοινωνικά δικαιώματα, ο δρόμος της παλλαϊκής πανεργατικής εξέγερσης για την ανατροπή τους είναι η προοπτική της ελπίδας και της νίκης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις για τις 6 Δεκέμβρη. Στην Αθήνα, στις 11π.μ. στα Προπύλαια στην πορεία φοιτητών και μαθητών, και στις 5 μ.μ. πάλι στα Προπύλαια, στη διαδήλωση αριστερών οργανώσεων, συλλογικοτήτων και μαζικών φορέων.
.....................................................................................

Message of Solidarity from International Antiwar Assembly in Japan
Dear comrades,
In response to your statement, a workers organization, which composes the executive committee for the International Antiwar Assembly in Japan, sends you the following message of solidarity. Let us fight together beyond borders!
The executive committee for the International Antiwar Assembly
------------------------------------
MESSAGE OF SOLIDARITY
We, the Antiwar Youth Committee in Japan, express our strongest denunciation against the Greek government arresting three workers in Thessaloníki and sixteen youth in Athens, who were fighting in the forefront of Greek toiling masses. The Greek police, immediately free the fighters!
Here in Japan, we have been fighting against the mass sackings, wage cuts and tax hikes, against the promotion of nuclear development and the strengthening of the US-Japan military alliance. We are determined to continue our struggle in solidarity with workers and people who are fighting all over the world against 'poverty, war and state repression'.
Let us fight together beyond national borders!
Antiwar Youth Committee, a constituent of the executive committee of the International Antiwar Assembly in Japan.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012


Να σταματήσει ο δικαστικός πόλεμος ενάντια στους 3 αθωωμένους εργαζόμενους της Θεσσαλονίκης

Εκδικητική ενέργεια της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είναι η αναγγελία νέας δίκης για το δάσκαλο Θανάση Αγαπητό και τους δημοτικούς υπαλλήλους Σαράντη Αρβανίτη και Θωμά Κυρατζόπουλο, μετά από έφεση εισαγγελέα πλημμελειοδικών στην αθωωτική απόφαση για τη δίωξή τους μόνο και μόνο επειδή συμμετείχαν στην κινητοποίηση των εργαζομένων στους δήμους ενάντια στη φιέστα του Φούχτελ με δημάρχους.

Ήδη από την επομένη της αθώωσης, τα παπαγαλάκια του Μνημονίου εξαπέλυσαν λυσσαλέα επίθεση στην αθωωτική απόφαση γιατί θεωρούν ένοχο όποιον δεν προσκυνά την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση των συνενόχων της λεηλασίας της χώρας και του λαού, μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ έχοντας χάσει κάθε στήριγμα στην κοινωνία, προσπαθούν να επιβάλλουν τα Μνημόνια και τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική τους με όπλα τον αυταρχισμό και τη μαύρη προπαγάνδα. Γι’ αυτό βάζουν στο στόχαστρο τους αγώνες και τους αγωνιστές. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές τις μέρες διώκονται, δικάζονται και καταδικάζονται οι εργαζόμενοι στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, οι αγροτοκτηνοτρόφοι της ΔΩΔΩΝΗΣ, οι εργολαβικοί του ΑΠΘ, ο διαδηλωτής Μάριος Ζέρβας...

Η δίωξη των 3 εργαζόμενων της Θεσσαλονίκης στρέφεται ουσιαστικά ενάντια στον αγώνα για να μη γίνουν απολύσεις στους δήμους και στο δημόσιο, αλλά και στη στήριξη από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων σε αυτές τις κινητοποιήσεις, από την σκοπιά της εργατικής αλληλεγγύης και ενός ανατρεπτικού και μαχητικού εργατικού κινήματος.

Δε συγχωρούν η συγκυβέρνηση Σαμαρά, οι παράγοντες της ΕΕ και ειδικά της γερμανικής κυβέρνησης, την αθωωτική απόφαση, γιατί είναι μια νίκη του λαού που του δίνει αυτοπεποίθηση. Δείχνει το χάσμα που χωρίζει την κοινωνία από την κυβέρνηση του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού των ΜΑΤ, των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, του «Ναι σε όλα» σε ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ, που ξεφτιλίζει κάθε έννοια δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.

Το πλατύ κύμα αλληλεγγύης στην Ελλάδα και το εξωτερικό από εργαζόμενους, συνδικάτα, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, η στήριξή του από την κοινή δράση της Αριστεράς, κατάφερε την αθώωση στην πρώτη δίκη. Θα συνεχίσει πιο δυνατά, πιο αποφασιστικά μέχρι την τελική δικαίωση και το σταμάτημα κάθε δίωξης. Είναι υπόθεση του λαϊκού κινήματος, να μη λείψει κανείς!

Το δικαίωμα του λαού να αγωνίζεται δε δικάζεται!
Οι αγώνες των εργαζομένων δεν ποινικοποιούνται, δεν καταστέλλονται.


...........................................................
Συμπαράσταση στον Μάριο Ζέρβα που δικάζεται στις 5 Δεκέμβρη.

Οι αγώνες των εργαζομένων δεν ποινικοποιούνται, δεν καταστέλλονται.

Στις 11/3/2010, ημέρα πανεργατικής απεργίας, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης εναντίον του Σταθεροποιητικού Προγράμματος και των αντιλαϊκών μέτρων της πρώτης μνημονιακής κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, συνελήφθη από τις δυνάμεις των ΜΑΤ ο Μάριος Ζέρβας, δάσκαλος κολύμβησης νηπίων στο ΟΑΚΑ.

Ο Μ. Ζέρβας κρίθηκε «προφυλακιστέος» και οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού. Οι κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν ήταν κατοχή και ρίψη μολότοφ, διατάραξη κοινής ειρήνης και απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης με μοναδικό στοιχείο τις κατηγορίες των αστυνομικών που τον συνέλαβαν παρότι πλήθος φωτογραφιών, στοιχείων και μαρτυριών από δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες αποδεικνύουν, αποκαλύπτουν και καταγγέλλουν την αναίτια σύλληψή του, που συνοδεύτηκε από απρόκλητη αστυνομική βία. Φαίνεται ότι το χτένισμά του (ράστα), η συμμετοχή του σε απεργιακό συλλαλητήριο και το μένος της διμοιρίας που τον συνέλαβε αποτελούσαν «επαρκή» στοιχεία ενοχής: Αγωνίζεσαι, άρα είσαι ένοχος!

Ο Μάριος αποφυλακίστηκε ύστερα από επτά εβδομάδες αυθαίρετης και άδικης προφυλάκισης με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών και επιβολή περιοριστικών όρων και ενώ παράλληλα είχε αναπτυχθεί ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης που πέτυχε την απελευθέρωση του. Κανείς από όσους κατηγορούνται για τη λεηλασία της χώρας με τα υποβρύχια και τις μίζες, τις λίστες φοροφυγάδων κ.λπ. δεν είχε φυσικά τέτοια αντιμετώπιση. Τώρα, στις 5 Δεκεμβρίου 2012, έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια θα εκδικαστεί η υπόθεση του.

Για άλλη μια φορά θα βρεθούμε δίπλα του, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, για να βροντοφωνάξουμε ότι εγκληματίες δεν είναι οι εργαζόμενοι που αντιστέκονται, είναι όσοι οπλίζουν τη μπότα της καταστολής με τα Μνημόνια και διαλύουν την κοινωνία στο όνομα της ΕΕ. Δεν μας σταματάνε.

Απαιτούμε την άμεση αθώωση του Μάριου Ζέρβα.
Οι αγώνες των εργαζομένων δεν ποινικοποιούνται, δεν καταστέλλονται.


....................................................................
Όχι στο φορολογικό νομοσχέδιο ληστείας της κοινωνίας.

Πριν καλά καλά κοπάσουν οι προπαγανδιστικοί πανηγυρισμοί του πρωθυπουργού για τη νέα «διάσωση» της χώρας, η τρικομματική «εγκάρδια συνεννόηση» είναι έτοιμη να εξαπολύσει τα καινούργια μέτρα κατά των εργαζόμενων και του ελληνικού λαού.

Δεν τους λείπει η σαδιστική πρωτοτυπία: μεγαλύτεροι φόροι για τους μικρομεσαίους, προκαταβολή φόρου που θα φτάνει μέχρι και το 80%, ενώ την ίδια στιγμή ο φόρος στις μεγάλες επιχειρήσεις μειώνεται, όπως επίσης και στα μερίσματα των μετοχών. Η «ισότητά» τους σημαίνει ότι ίδια ποσοστά βαραίνουν το μικρομεσαίο και την οικογενειακή επιχείρηση, ίδια και τη βιομηχανία.
Αφού πρώτα οι φωστήρες της τρόικας ανακάλυψαν ότι για την ύφεση φταίνε οι «μεγάλες εργοδοτικές εισφορές», αφού λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τις εισφορές που κατέβαλαν για χρόνια ολόκληρα οι εργαζόμενοι (και ετοιμάζονται να το ξανακάνουν), τώρα είναι έτοιμοι να ισοπεδώσουν εντελώς τα εισοδήματα και να τα εξισώσουν, για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, με τον εξαρχής στόχο της τρικομματικής συμμαχίας και της τρόικας: Μισθοί Βαλκανίων και σύντομα, Κίνας, για το 85% των κατοίκων αυτής της χώρας.

Ταυτόχρονα, καταργούν τις φοροαπαλλαγές για τα προστατευόμενα τέκνα, αυξάνουν τους φόρους στους αγρότες, καταργούν τις ελαφρύνσεις για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Εξαρθρώνουν κάθε έννοια κοινωνικής πρόνοιας και κυνηγάνε λυσσαλέα τον κόσμο της δουλειάς.

Εντυπωσιακή είναι η προσπάθεια των παπαγάλων κάθε απόχρωσης, από τους «υπεύθυνους αριστερούς» μέχρι τους «σκληρούς νεοφιλελεύθερους» να παρουσιάσουν τη νέα φορομπηξία ως «δίκαιη μεταρρύθμιση».

Υπενθυμίζεται ότι η προηγούμενη μεγάλη τους επιτυχία, ήταν η εξίσωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο. Πόσα νέα μέτρα αλήθεια θα πάρουν για να καλύψουν, με τον ιδρώτα των εργαζόμενων πάντα, την απώλεια κρατικών εσόδων, αφού κανείς πια δεν αγοράζει πετρέλαιο;
Μόνο ειρωνικά χαμόγελα προκαλεί η «αντίδραση» του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, των βαστάζων του Σαμαρά, που δήθεν προβάλλουν διαφωνίες για το νέο φορολογικό. Ο υπουργός Οικονομικών τους κουνάει το δάχτυλο και τους υπενθυμίζει τα δικά τους πολιτικά επιχειρήματα: «πρέπει να φανούμε αξιόπιστοι και υπεύθυνοι απέναντι στους πιστωτές μας».

Το πανηγυράκι της «διάσωσης» δεν κράτησε ούτε μια εβδομάδα. Τα νέα μέτρα είναι ενόψει και η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: η ανατροπή τους!

Να καταργηθούν οι μνημονιακές συμφωνίες και οι νόμοι που τις συνοδεύουν.

Να κλιμακώσουμε τον αγώνα, να εξαπλωθεί ο συντονισμός των κοινωνικών αγώνων σε κάθε σωματείο και χώρο δουλειάς.
Μέλλον μας είναι η αξιοποίηση του παραγόμενου πλούτου και των δημόσιων υποδομών προς όφελος όλων, με έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, με διαγραφή του χρέους και παύση πληρωμών. Οι εργαζόμενοι θα ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, προς την πραγματική δημοκρατία με το πέρασμα της εξουσίας και του πλούτου στα χέρια των εργαζομένων.