Εδώ και πάρα πολύ καιρό τονίζαμε ότι η κατάσταση στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων - κύρια σε εκείνη του Δήμου Ιωαννιτών - έχει φτάσει στο κόκκινο. Κι αυτό γιατί βλέπαμε πως είχε μείνει, με ευθύνη των δημοτικών αρχών, ένα αποδεκατισμένο προσωπικό, με ελλείψεις σε χέρια και μέσα. Ελάχιστοι εργαζόμενοι να αντιμετωπίζουν το μεθάνιο, το μονοξείδιο & διοξείδιο, τα βαριά μέταλλα, τις ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες της περιοχής και τους κινδύνους μόλυνσης, καθημερινά. Απορριμματοφόρα κι άνθρωποι να διανύουν χιλιόμετρα και να συλλέγουν τόνους σκουπιδιών, σχηματίζοντας μια εκρηκτική δυσαναλογία, που αντιστοιχούσε ετήσια σε 380 τόνους ανά εργαζόμενο...!!!
Οδηγοί που είχαν άλλη ειδικότητα, εργάτες καθαριότητας με κύστες, αυχενικά και διαλυμένες σπονδυλικές στήλες. Άνθρωποι-λάστιχο που παλεύαν για το αδύνατο, καταστρέφοντας την υγεία τους ανεπανόρθωτα. Πως να κρατήσουν καθαρή μια πόλη που έχει απαρχαιωμένο σύστημα συλλογής, δεν ξέρει να διαχειρίζεται και να ανακυκλώνει τα σκουπίδια της, αλλά κορδώνεται όταν ακούγονται φιλοφρονήσεις επισκεπτών; Μια πόλη που είναι πια τεράστια, μεγάλη.
Με πολιτικούς προϊστάμενους μικρούς και ιδιοτελείς στην πλειονότητά τους. Ανθρωπάκια που όλα τα μετρούν σε ψήφους και φράγκα. Και σαν βδέλλες ρουφήξαν τα όνειρα, τον ιδρώτα και το αίμα των συναδέλφων.
Πριν τρία χρόνια, δύο εργάτριες στο Δήμο Πασσαρώνας τραυματιστήκαν όταν έπεσε πάνω τους Ι.Χ. Γλίτωσαν από θαύμα. Πριν δύο χρόνια περίπου, ένας ηλικιωμένος παρασύρθηκε από απορριμματοφόρο, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο ρείθρο της Σπύρου Λάμπρου. Πριν λίγους μήνες συνάδελφος έχασε το πόδι του, όταν μεθυσμένος οδηγός έβγαλε τα ντέρτια του χαράματα, πάνω σε ανυποψίαστο εργαζόμενο που ετοιμαζόταν για να βγει σε σύνταξη κι ήταν από κείνους που δεν γλείψαν για να λουφάρουν σε κάποιο γραφείο. Τον ίδιο καιρό είχαμε αύξηση στα εργατικά ατυχήματα στις κατασκευές, αλλά και στη ΒΙΠΕ, με θανάτους νέων παιδιών στα ΙΚΕΑ και σε οικοδομή στην πόλη. Πριν μια ώρα, ήρθε ο θάνατος ενός νέου παιδιού, εργάτης κι αυτός του Δήμου Ιωαννιτών, να συμπληρώσει τη Λίστα Θανάτου στο νομό και την περιοχή μας, που έχει αρχίσει να πολλαπλασιάζει τις ματωμένες σελίδες της.
Η εργατική τάξη κι η νεολαία, τα ταξικά συνδικάτα, είναι οι μόνοι που μπορούν να βάλουν φρένο στο θάνατο και την εκμετάλλευση. Αυτοί θα είναι κι εκείνοι που θα θυμούνται τους νεκρούς μας, γιατί οι εργοδότες δεν έχουν καλή μνήμη στο αθώο αίμα. Τους φέρνει ναυτία...
Κι ας πιστέψουμε, επιτέλους, πως μπορεί να υπάρξει κόσμος χωρίς εργατικά ατυχήματα. Δεν είναι ευχή ή επιθυμία. Είναι η βαθύτερη, η πιο ανθρώπινη αλήθεια...
Γι' αυτό, το αντίο ενός δικού μας ανθρώπου, ας είναι ΑΠΕΡΓΙΑ και ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ... ΑΓΩΝΑΣ για έναν άλλο κόσμο...
Ζώης Γαλατάς
μέλος του Σωματείου ΟΤΑ Νομού Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου