Εδώ και δεκαετίες στις γύρω από τον Αμβρακικό περιοχές συντελείται με αργό αλλά σταθερό ρυθμό μία σειρά επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που έχουν φέρει τον Αμβρακικό κόλπο στα όρια της καταστροφής.
Η ιδιωτικοποίηση του φυσικού πλούτου και η υποταγή των πάντων στην αγορά και το κέρδος, αποτελούν πολιτικές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της Ε.Ε., καθώς και όσων συνεργάζονται μαζί τους στα πλαίσια της λεγόμενης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία διαπλέκεται με τα τοπικά μικρά ή μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όλοι αυτοί έχουν οδηγήσει τον Αμβρακικό στα σημερινά αδιέξοδα:
- Έκλεισαν το στόμιο με λιμενικούς βραχίονες κι άλλα έργα, εμποδίζοντας τη φυσική ανανέωση του κόλπου από τη θάλασσα.
-Εγκατέστησαν πετρελαιοδεξαμενές εντός του Αμβρακικού κόλπου, και μάλιστα τα τελευταία χρόνια δόθηκαν άδειες επέκτασής τους. (Σκεφτείτε τις επιπτώσεις από ένα ατύχημα στις εγκαταστάσεις ή στα πλοία μεταφοράς).
-Έγινε αλόγιστη χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων στις γεωργικές καλλιέργειες (π.χ. η χρήση βρωμιούχου μεθυλίου στα κηπευτικά της περιοχής, τη στιγμή που το συγκεκριμένο σκεύασμα είχε απαγορευθεί στην Ευρώπη εδώ και χρόνια).
-Άφησαν να λειτουργούν ανεξέλεγκτα ελαιουργεία στη γύρω περιοχή και να ρίχνουν τα λήμματα στον κόλπο.
-Δόθηκαν άδειες για εκτεταμένες καλλιέργειες εντός του Αμβρακικού κόλπου χωρίς τις κατάλληλες προδιαγραφές (χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο συμβάν σε ιχθυοκαλλιέργεια με την καταστροφή τεράστιων ποσοτήτων ψαριών και η έλλειψη υψικαμίνου για την «υγιεινή» αποτέφρωσή τους).
Ταυτόχρονα κάνουν όλοι μαζί τα στραβά μάτια για τις συνθήκες εργασίας και αμοιβών (ελλήνων και μεταναστών) σε αυτούς τους χώρους δραστηριοτήτων.
Η βάρβαρη καπιταλιστική ανάπτυξη που επιβλήθηκε στην περιοχή δεν είναι μονόδρομος γιατί δεν είναι ούτε επιστημονικά τεκμηριωμένη ούτε η μόνη δυνατή να υπάρξει. Αντιθέτως είναι βαθιά ανορθολογική για τον άνθρωπο και τη φύση και σαν τέτοια δεν θα είναι παντοτινή.
Η λύση των οικολογικών προβλημάτων (εξάντληση φυσικών πόρων, μόλυνση ποταμών και θάλασσας, υποβάθμιση τροφίμων κτλ) θα δοθεί εντασσόμενη στην πάλη για την ανατροπή της σχέσης κεφαλαίου – εργασίας σε βάρος των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής είναι αλληλένδετη με την απελευθέρωση της φύσης από την ασυδοσία της αγοράς.
Γι΄ αυτό και τα αιτήματα (απομάκρυνση της βάσης του Ακτίου, των δεξαμενών του πετρελαίου, των μπαζωμάτων των επιχειρηματιών, ο συστηματικός πραγματικά έλεγχος των μονάδων, η ανατροπή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, η εφαρμογή αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας) πρέπει να εντάσσονται σε ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την κυρίαρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, τους πολιτικούς της εκφραστές, τους διαχειριστές του συστήματος και όλους όσους μιλάνε για πράσινη πολιτική στα πλαίσια του καπιταλισμού ενισχύοντας άλλα οικονομικά συμφέροντα.
Από αυτή τη σκοπιά και με αυτά τα κριτήρια η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α (ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή) συμπαραστέκεται στο δίκαιο αγώνα των αλιέων της περιοχής μας.
>
Η ιδιωτικοποίηση του φυσικού πλούτου και η υποταγή των πάντων στην αγορά και το κέρδος, αποτελούν πολιτικές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της Ε.Ε., καθώς και όσων συνεργάζονται μαζί τους στα πλαίσια της λεγόμενης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία διαπλέκεται με τα τοπικά μικρά ή μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όλοι αυτοί έχουν οδηγήσει τον Αμβρακικό στα σημερινά αδιέξοδα:
- Έκλεισαν το στόμιο με λιμενικούς βραχίονες κι άλλα έργα, εμποδίζοντας τη φυσική ανανέωση του κόλπου από τη θάλασσα.
-Εγκατέστησαν πετρελαιοδεξαμενές εντός του Αμβρακικού κόλπου, και μάλιστα τα τελευταία χρόνια δόθηκαν άδειες επέκτασής τους. (Σκεφτείτε τις επιπτώσεις από ένα ατύχημα στις εγκαταστάσεις ή στα πλοία μεταφοράς).
-Έγινε αλόγιστη χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων στις γεωργικές καλλιέργειες (π.χ. η χρήση βρωμιούχου μεθυλίου στα κηπευτικά της περιοχής, τη στιγμή που το συγκεκριμένο σκεύασμα είχε απαγορευθεί στην Ευρώπη εδώ και χρόνια).
-Άφησαν να λειτουργούν ανεξέλεγκτα ελαιουργεία στη γύρω περιοχή και να ρίχνουν τα λήμματα στον κόλπο.
-Δόθηκαν άδειες για εκτεταμένες καλλιέργειες εντός του Αμβρακικού κόλπου χωρίς τις κατάλληλες προδιαγραφές (χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο συμβάν σε ιχθυοκαλλιέργεια με την καταστροφή τεράστιων ποσοτήτων ψαριών και η έλλειψη υψικαμίνου για την «υγιεινή» αποτέφρωσή τους).
Ταυτόχρονα κάνουν όλοι μαζί τα στραβά μάτια για τις συνθήκες εργασίας και αμοιβών (ελλήνων και μεταναστών) σε αυτούς τους χώρους δραστηριοτήτων.
Η βάρβαρη καπιταλιστική ανάπτυξη που επιβλήθηκε στην περιοχή δεν είναι μονόδρομος γιατί δεν είναι ούτε επιστημονικά τεκμηριωμένη ούτε η μόνη δυνατή να υπάρξει. Αντιθέτως είναι βαθιά ανορθολογική για τον άνθρωπο και τη φύση και σαν τέτοια δεν θα είναι παντοτινή.
Η λύση των οικολογικών προβλημάτων (εξάντληση φυσικών πόρων, μόλυνση ποταμών και θάλασσας, υποβάθμιση τροφίμων κτλ) θα δοθεί εντασσόμενη στην πάλη για την ανατροπή της σχέσης κεφαλαίου – εργασίας σε βάρος των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής είναι αλληλένδετη με την απελευθέρωση της φύσης από την ασυδοσία της αγοράς.
Γι΄ αυτό και τα αιτήματα (απομάκρυνση της βάσης του Ακτίου, των δεξαμενών του πετρελαίου, των μπαζωμάτων των επιχειρηματιών, ο συστηματικός πραγματικά έλεγχος των μονάδων, η ανατροπή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, η εφαρμογή αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας) πρέπει να εντάσσονται σε ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την κυρίαρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, τους πολιτικούς της εκφραστές, τους διαχειριστές του συστήματος και όλους όσους μιλάνε για πράσινη πολιτική στα πλαίσια του καπιταλισμού ενισχύοντας άλλα οικονομικά συμφέροντα.
Από αυτή τη σκοπιά και με αυτά τα κριτήρια η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α (ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή) συμπαραστέκεται στο δίκαιο αγώνα των αλιέων της περιοχής μας.
>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου